Op onze zorgcentrale krijgen wij veel verschillende meldingen binnen. Iemand met personenalarmering voor wie wij de achterwacht moeten inschakelen, iemand die per ongeluk op een personenalarmering drukt, af en toe een testmelding en natuurlijk ook hele kritieke situaties. Alertheid is altijd van groot belang!
Waarom weet ik niet, maar ik vertrouw de situatie niet.
Op de zorgcentrale komt een melding binnen. Er belt een meneer op leeftijd die in de keuken is gevallen. Meneer klinkt gelukkig monter en lijkt goed bij, het lijkt niet direct ernstig. Wel moet er hulp ingeschakeld worden. Ik bel op zijn verzoek zijn zoon, die is de achterwacht voor deze meneer. De zoon geeft aan direct naar meneer toe te gaan en er binnen 10 minuten te zijn. Waarom weet ik niet, maar ik vertrouw de situatie niet. Daarom verbreek ik de verbinding met meneer niet en wacht net zolang totdat de zoon is gearriveerd.
Tijdens het wachten op zijn zoon geeft meneer aan dat hij misschien toch wel een dokter denkt nodig te hebben. Hij geeft aan dat hij begint te hoesten en te bloeden. Ondanks het bloed valt het volgens meneer allemaal wel mee en blijft er erg nuchter onder. Toch gaan mijn alarmbellen rinkelen!
Direct heb ik hierop 112 gebeld en de ambulance op hem afgestuurd. Ik houd hem tot die tijd telkens aan de lijn, ook tijdens het bellen naar de ambulance verbreek ik de verbinding niet. De ambulance is gelukkig snel ter plaatse, meneer wordt meegenomen in de ambulance en wordt opgenomen in het ziekenhuis.
Na afloop bel ik de zoon om te vragen hoe het gaat. Hij vertelt ons dat hij erg blij is met onze hulp. Als wij geen 112 hadden gebeld, was meneer hoogstwaarschijnlijk doodgebloed. Hij had namelijk een slagaderlijke bloeding aan zijn hoofd en gebruikt bloedverdunners, erg kritiek dus! Daarnaast geeft de zoon aan dat meneer nu is opgenomen op een trauma-afdeling en in goede handen is.
Gelukkig loopt het allemaal goed af. Toch zijn dit zware dagen voor een hulpverlener.
