Rond het middaguur krijg ik een telefoontje uit Engeland. Een klant meldt zich met het bericht dat hij net een aanrijding heeft gehad met een Engelse dame. Beiden maken het gelukkig goed. Met de auto’s is het wat minder gesteld. Er kan niet meer in gereden worden. De politie is al onderweg om de auto’s af te laten slepen. Tot zover lijkt alles onder controle. Meneer maakt zich wel wat zorgen over de terugreis naar Nederland. Die was eigenlijk gepland voor de volgende dag. Maar hoe moet dat met een auto waar niet meer in gereden kan worden? Ik zet direct de hulpverlening in gang.
Als ik contact opneem met de Bed & Breakfast waar meneer met zijn vrouw en twee honden verblijft blijkt dat het geen probleem is als ze noodgedwongen wat langer moeten blijven. Dus dat is een zorg minder.
Voor het transport van de auto terug naar Nederland spreken we af dat we opnieuw contact hebben zodra de auto is afgesleept. Tot mijn verbazing blijft het daarna een behoorlijke tijd stil. Zo lang hoeft het toch niet te duren om een auto af te slepen? Als ik contact opneem met de klant om te horen hoe het ervoor staat krijg ik geen gehoor. En ook op mijn sms-bericht wordt niet gereageerd. Hier moet iets aan de hand zijn.
Als ik zijn vrouw aan de telefoon krijg blijkt waarom het zo lang stil bleef. Haar man is door de politie meegenomen voor het afleggen van een verklaring. En wat blijkt? Ze hebben hem vastgezet wegens ‘dangerous driving’. Dat verklaart waarom ik maar geen contact met hem krijg. Wat een ongelooflijk vervelende situatie zowel voor meneer als zijn echtgenote. Ik kan me goed voorstellen dat zo’n arrestatie je niet in de koude kleren gaat zitten. Zeker als je al die tijd in onzekerheid bent over wat er gaat gebeuren en welke straf er eventueel boven je hoofd hangt. Dat doet wat met een mens. Hoewel ik geen psycholoog ben, moest ik hier iets mee doen. Ik ben tenslotte wél een ervaren hulpverlener.
Ik druk meneer dan ook op het hart dat hij zodra hij terug is in de B&B een arts raadpleegt zodat deze hem kan voorbereiden op wat de arrestatie mentaal teweeg kan brengen. Hoe reageert een mens wanneer hij zoiets heeft meegemaakt? Hoe herken je aan jezelf dat er meer aan de hand is dan ‘slechts’ twee onrustige nachten? Mocht hij dan een bepaalde reactie krijgen dan is hij er in ieder geval op voorbereid dat het als gevolg van de arrestatie kan zijn.
Als ik de volgende dag weer contact heb met meneer, bedankt hij me voor mijn advies. Het was inderdaad behoorlijk frustrerend geweest om 50 uur te worden vastgehouden zonder te weten hoe of wat verder. Het had hem goed gedaan dit met een arts te bespreken. Deze had hem in grote lijnen geschetst wat hij nog kon verwachten en waar hij op moest letten. Dat gaf hem toch wat rust.
Het deed me goed te horen dat meneer baat heeft gehad bij mijn advies. Het maakt eens te meer duidelijk dat het bij materiële hulpverlening verder gaat dan het materiaal alleen. In elke auto zit ook altijd een mens. Daar moet je als hulpverlener altijd oog én oor voor hebben!
